جبران نمیشوی

بیا برویم. درختان ِمیوه و کلبه‌های دور انتظار ِما را می‌کشندباید میوه‌های بسیار را از شاخه دست‌چین کنیم که جشنِ زندگی برپا شود. بیا برویم آن‌جا که دشت از سفیدی گل‌های وحشی همچو مهتاب ِدر شب می‌درخشد.هنوز هم منتظرم دستان‌ام از شاتوت سرخ شود. با تو هر سبزی و هر درخت امیدی تازه است.بیا به جایی دور برویم که اسبان آزادانه می‌تازند و بوسه‌هامان در سایه‌سار ِراستی و عشق نغمه‌ی آزادی می‌خواند. باید برویم و تمام این سال‌ها را به دَر کنیم. سال‌های بسیاری غم بر سینه‌ام کوفت و جهانم غمگین شد.فرصتی برای رفتن می‌خواهم. لباس‌های کمی را در چمدان می‌گذارم ونامه‌هایی کوتاه می‌نویسم. برای‌شان از معجزه‌ی داشتن‌ات و خواندن‌ات می‌گویم.می‌نویسم که دست‌خط‌َم آغشته به شور زندگی‌ست. می‌نویسم زمان کوتاه است و سال‌ها در پی هم می‌گذرند. باید برویم. آن‌جا که رنگ‌ها زبان سخن دارند. آن‌جا که پروانه از شانه‌ی ما می‌پرد وآسمان را درمی‌نوردد. در این جهان دست‌های تو دست‌های نجات‌گری است کهمُرده را از گورِ خفته بیرون می‎کشد و به زیبایی‌ها می‌سپارد. عزیز ِمن! سال‌های زیادی‌ست خسته‌گی را سوار بر شانه به هر کجا که می‌روم می‌کشانم.سال‌های زیادی‌ست نمی‌دانم زندگی بدونِ اضطراب‌ها و دردهایش چگونه است. بیا برویم آن‌جا که من جُز نام‌ات دهان به سخن نگشایم. کلیدها را روی میز می‌گذارم. در و پنجره‌ها را باز می‌گذارم و یادداشتی نیم‌خطی از ما می‌ماند؛«رفته‌اند در جستجوی اُمید.» جبران نمیشوی...ادامه مطلب

ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺖ ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺩاﺭﺵ جبران نمیشوی...

 

 

ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺖ 

ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺩاﺭﺵ 

 

 

 

 

جبران نمیشوی...

 

 

جایت هرگز خالی نخواهد ماند

اندوه و دلتنگی

به نسبت نامساوی

جای تورا پر خواهند کرد

 

 

 

 

جبران نمیشوی...

و به این فکر میکنم که چرا من تو بچگی دفتر فانتزی نداشتمبزرگتر که شدم پلی استیشن نداشتمبزرگتر که شدم لباس درست حسابی نداشتمبزرگتر که شدم اون کتابه تو نمایشگاه رو نتونستم بخرمبزرگتر که شدم اعتماد به نفس جبران نمیشوی...ادامه مطلب

 

دل به تو سجده می کند

قبله اگر چه نیستی ...

 

 

جبران نمیشوی...

 

 جز اندوهی بزرگ پس از رفتن

 

 

جبران نمیشوی...

 

گاهےْ باید فاتحـــﮧ خـــاطرﮧ اےْ رو خوند

وگر نــﮧ هموלּ خـــاطرﮧ

فاتحـــﮧ تو رو مےْ خونــﮧ

  

  

جبران نمیشوی...

جبران نمیشوی...

جبران نمیشوی...